Bu ders beni sıkıyor, bu okulun tamamı beni sıkıyor. Bu yıl görünüşe göre önemli çünkü Mayıs ayında sınavlarıma gireceğim. Sınıfın etrafına bakıyorum ve bir sürü insanın telefonlarında mesajlaştığını veya sanki sesinden büyülenmiş gibi öğretmene derin derin baktığını görüyorum.İngilizce dersimde her gün nasıl oluyor?

Bu okulda, spektrumun ya bir ucunda ya da diğer ucundasınızdır, çalışmalarında başarılı olmak isteyen grup ya da anı yaşamak isteyen klik. Bana nerede durduğumu sorarsanız, sanırım ortada bir yerdeyim. İstersem diğer öğrencileri geçmeye çalışabilirim ama bu dersler konusunda hevesli değilim. Sürekli olarak 2 yıl önce okuduğum aynı saçmalıklardan bahsediyorlar. İsterseniz bana egoist diyebilirsiniz ama bu lanet okuldaki her öğrenciyi geçebileceğime inanıyorum.

“Saşa.”

Başımı önümde duran tahtaya doğru kaldırıyorum.

“Dikkat edin, 4. Perde 1. Sahne’deyiz.”

“Prospero’nun kutsamasını verdiği sahneyi okuduğumuzu sanıyordum.”

“Açıkçası tartışmalarımızı dinlememişsin. Takipte kal.”

Bay Taha. O benim İngilizce öğretmenim ve şu anda Shakespeare’in ‘Fırtına’ oyununda ortaya atılan temalar hakkında beni aydınlatmakta başarısız oluyor. Cehennem kadar sinir bozucu ve derslerini her zaman seminerlere dönüştürmeye çalışıyor, ancak bunlar sadece dil ve edebiyatın on emrini vaaz ettiği Pazar kilise okulu dersleri oluyor. Yine de koyu gri gömleği, siyah kravatı, dar terzi pantolonu ve parlak ayakkabılarıyla biraz diktatöre benziyor. Diktatör kelimesini baskın efendi ile karıştırıp karıştırmadığımdan emin değilim…

Aklımdan kirli bir düşünce geçti

Evimin koridorda biraz sendeleyerek geçtiğim ön kapısını açtım, kafeteryada hiçbir şey yemek istemedim bu yüzden sabah 11’den beri aç karnına yiyorum. Bana züppe diyebilirsiniz ama okulumdaki yemeklerden nefret ediyorum. Diyet ve beslenme konusunda bağımsız bir araştırma yaptıktan sonra mutfağın arkasındaki dondurucularda paketlenmiş tüm koruyucu maddeleri öğrendim. Halkın yetersiz beslenmeden muzdarip olmasına şaşmamalı. Annem koridora girdi ve bana baktı.

“Solgun görünüyorsun.”

“Ben iyiyim.”

“Etek neden dizlerinin üstünde?”

Bacaklarıma bakıyorum ve okul eteğimin kenarının çok yüksek olduğunu fark ediyorum. Bu konuda özellikle endişeli değilim, zaten her zaman diz üstü çorap giyiyorum, bu yüzden donarak ölüyormuşum gibi değil.

“Bunda hiçbir sakınca yok.”

“Bir dahaki sefere okula gittiğinizde pantolonunuzu aşağı indirin, eğildiğinizde öğretmeninizin pantolonunuza bakmasını istemezsiniz.”

Nedense, Bay Taha’u düşünmeye başlıyorum. Aklıma George Orwell’in ‘1984’ kitabını düşürdüğümde ve beyaz dantel külotumu belli etmeden göstermek için belimden aşağı eğildiğimde garip bir düşünce geliyor. Onu masasının yanına oturmuş, beni izlerken hayal ediyorum, gözleri ve bacakları kocaman açık, uyluklarının arasında bir şişkinlik oluşmaya başlıyor. Kendimi bu kurgusal senaryoya kaptırırken kendi kendime “İngilizce öğretmenime karşı bir çekim mi duymaya başlıyorum?” diye düşünüyorum.

Bay Taha’a meydan okumak
Birkaç gün geçti ve yine edebiyat dersinde takılıp kaldım, eteğimi her zamankinden biraz daha yukarıda giydim. Bugün Bay Taha’a bakmaktan kendimi alamıyorum, söylediklerine dikkat etmiyorum, sadece parlak siyah saçlarına ve yumuşak dudaklarına bakıyorum. Neden birdenbire ona ilgi duymaya başladım? Sanırım o bir pislik. Konuşmaya başlayana kadar not defterime karalamalar yapıyorum.

“Doğru, ‘Fırtına’yı bitirdiğimize göre şimdi edebiyat modülünüzün önemli bir parçası olacak başka bir Shakespeare oyununa geçiyoruz. ‘Hırçın Kız’a bakacağız.”

‘The Taming of the Shrew’? Bu mükemmel! Neden ‘Macbeth’ veya ‘Nişantaşı Escort’u yapamadık ki?

Öğretmen 1. Perde’nin ilk sahnesini okuduktan sonra sınıf arasında yeni bir tartışma başlatır.

“Suzan, Hazal hakkında ilk düşüncelerin neler?”

“Bence o çok bağımsız. O, toplumun o dönemde koyduğu tüm düzenlemelerden kurtulmuş ve bu ölçütleri takip etmemeyi seçmiş.”

“Ama toplum bunu böyle görmüyordu, o zamanlar kadınlar iş yapabilecek veya kendilerine bakabilecek kadar uygun görülmüyordu, bu yüzden çoğu onlar için belirlenen toplumsal kriterlere uyuyordu, böylece evlenebiliyorlardı.”

“Bugün bile devam eden aptalca bir düşüncedir bu. Erkekler gürültülü, zeki bir kadınla evlenmeyi korkutucu bulurlar, bu yüzden genellikle kupa eşleri olabilecek kadar sessiz kızlar bulurlar.”

Sakinliğimi kaybetmeye başlıyorum ve herkes bana bakmak için başını çeviriyor. Bay Taha benden hiç memnun görünmüyor ama ben çoktan tırmanamayacağım kadar derin bir çukur kazdım, bu yüzden “Boşver” diye düşündüm.

“Doğru! Göremiyor musun? Metinde Bianca, babasına nişanlanana kadar okumaya devam edeceğini, ondan sonra herhangi bir eğitim alması uygun görülmeyeceğini söylüyor.”

“Metni doğru düzgün okudun mu, Suzan?”

Aman Tanrım, çukurun daha da dibine doğru kazıyorum. Daha uzun süre devam edersem Harikalar Diyarı’na düşebilirim ama susmayı başaramıyorum.

“Hazal’in gelecekteki kocasının onu bağlayıp susturması için döveceğine hiç şaşırmam.”

Bu fikri nereden buldum? Şu anda, en derin noktadayım ve herkesin benim bir tür tuhaf olduğumu düşünmesini sağlayacak bir şey söylediğimi biliyorum. Bay Taha cevap vermeden önce uzun bir duraklama yapıyor.

“Suzan, okuldan sonra gözaltında kalacaksın. Bu derste böyle bir konuşmayı kabul etmeyeceğim. Şimdi, bitirdiysen metni okumaya devam edeceğiz.”

Yüzüm telaşlı ve bacaklarımı sıkıca birbirine bastırıyorum. Aklımdan geçenleri söylediğim için cezalandırıldığım gerçeği beni öfkelendiriyor. Keşke annem beni her gün bu bok çukurunda 6 saat harcamak yerine evde eğitime gönderseydi.

Kötü kızlar cezalandırılır
Saat 15.15 ve annemin bana bağırdığı acı dolu bir telefon görüşmesini sonlandırıyorum. Şu anda insanların dudaklarımı yapıştırmak istediğini düşünüyorum.

Bay Taha’un sınıfına geri dönüyorum, orada hiçbir yerde bulunamıyor. Eteğimin çok yukarı kalkmaya başladığı koridorda duruyorum, bu yüzden sol elimle kumaşı olabildiğince aşağı çekmek için çekiyorum. Kapının açıldığını duyuyorum ve sonra odada aniden bir sessizlik oldu, arkamı döndüğümde Bay Taha’un kağıtlarıyla girişte durduğunu görüyorum. Eteğimi aşağı çekerken beni mi izliyordu? Beyaz külotuma bir göz attı mı?

“Otur, Suzan.”

O kağıtlarını masasına bırakırken ben de tahtaya yakın bir masaya oturuyorum.

“Hırçın Kız’ı çıkarın ve 1. Perde 1. Sahne’yi tekrar okuyun.”

Şaka mı yapıyor bu?!

“Bundan ne gibi bir fayda çıkacak? Hikaye hakkındaki düşüncelerimi biliyorsun ve fikrimi değiştirmeyeceğim.”

“Suzan, senin sorunun şu ki, metnin tamamını okumadan veya analiz etmeden, belirli bir parça hakkında bir fikre saplanmışsın.”

“Sonu zaten biliyorum ve Hazal’in tam olarak Bianca gibi olacağını biliyorum. Petruchio tarafından kırbaçlanıyor ve onu Bianca’nın nefret ettiği türden bir kadına dönüştürüyor.”

“Suzan, bu tür tartışmalara olan tutkuna gerçekten hayranım, ama sen sadece KENDİ kriterlerine uyan konuları seçiyorsun ve geri kalan her şeyi görmezden geliyorsun.”

Odayı birkaç saniye boyunca dolduran tuhaf bir sessizlik var. Öğretmenim tekrar kapıya doğru yürümeden önce iç çekiyor ve masama dönmeden önce kapıyı içeriden kilitliyor.

“Açıkçası, seni fikirlerinden dolayı gözaltına almadım, ağzından çıkan pis pisliklerden dolayı içeride kalmanı istedim, buna tahammülüm yok.”

Nedenini bilmiyorum ama ‘kirli’, ‘pislik’ ve ‘tükürük’ kelimelerini duyduğunda içimde bir şeylerin karıncalandığını hissettim. Ne tür bir kız olduğumu biliyorum, birçok insana meydan okuyorum, hatta benden iki kat büyük yetişkinlere bile. Bazen yanlış nesilde doğduğumu ve 1980’lerde bir savunucu olmam gerektiğini hissediyorum. Ergenlikten geçen veya reşit olan herhangi bir kız gibi, öğretmenimin uyluklarımın arasındaki çatlaktan görebilmesi için bacaklarımı biraz açmaktan ve dönmekten kendimi alamıyorum, tıpkı ‘Temel İçgüdü’deki Sharon Stone gibi.

“Dikkatli ol, Suzan.”

“Neye dikkat etmeliyiz?”

Bacaklarının arasında bir şeyin büyüdüğünü fark edince ona küstahça soruyorum.

“Ayağa kalk.”

“Ne?”

“Beni tekrar ettirme.”

Şaşkın bir yüzle ona bakıyorum.

Bay Taha kitabı bıraktığım sayfadan açıyor ve beni sandalyeye dönük olduğum masanın üzerinden yürütüyor.

“Şimdi belinizden eğilin, ön kollarınızı masaya koyun ve 1. Perde 2. Sahne’yi yüksek sesle okumaya başlayın.”

“Şey… ne?”

“Kendimi tekrar ettirmeme izin verme, Suzan.”

Ses tonundan biraz ürküyorum, bacaklarım düz bir şekilde yavaşça öne eğiliyorum, çok şükür ki esnekim.

“Başlamadan önce, durmak istiyorsanız ‘tehlike’ deyin.”

“Tamam…”

“Başlamak.”

Sayfaya bakıyorum ve metni orijinal, arkaik dilinde okumaya başlıyorum.

“Verona, bir süreliğine izin alıyorum. Padua’daki arkadaşlarımı görmeye gidiyorum ama tüm sevdiklerim ve onayladıklarım arasında -“

Bir elin popoma çarpmasıyla ansızın yanağımda bir acı hissettim. Hafifçe soluklandım ve dönüp Bay Taha’a baktım.

“Dur dedim mi?”

Öğretmenimin bana sert bir yüzle bakması beni korkutuyor ama aynı zamanda tahrik ediyor. Başımı tekrar çevirip metni okumaya devam ediyorum.

“…Ve onaylanmış dost, Hortensio. Ve sanırım bu onun evi. İşte, sirrah Grumio. Kapıyı çal, diyorum – AH!”

Bir dizi şaplak üzerime inmeye başlıyor ve Bay Taha’un avucunun sert dokunuşunu hissediyorum. Eteğimi kaldırıyor ve iç çamaşırımı çekiştiriyor, yanaklarımın kırmızı bölgesine sürtünerek sertçe kavrarken çatlağımı ortaya çıkarıyor. Vajinamdan bir şeylerin sızdığını hissedebiliyorum.

“Orada kal.”

Bay Taha hızla çekmecelerine doğru yürüyor ve bir rulo bant ve tahta bir cetvel çıkarıyor. Yakamın arkasından yakalayıp üst bedenimi masadan çekip boynumu emmeye çalışıyor, dik göğüslerimi gizlice hissederken tenimi kemiriyor. Beni oraya doğru yürüttüğü beyaz tahtanın yakınında bir askı var, kollarımı kaldırmaya zorluyor ve bileklerimi bantla birbirine bağlamaya başlıyor. Öğretmen bileklerimi askılığa bağlıyor, böylece istesem bile kaçamıyorum. Bu beni gerçekten tahrik ediyor, meme uçlarım sutyenimin içinden görünmeye başladığında başımdan klitorisime doğru akan kanı hissedebiliyorum.

Bay Taha, elleriyle vücudumu işgal etmeden önce birkaç saniye bana baktı. Avuçları kollarımı, yüzümü, belimi, kalçalarımı ve uyluklarımı okşuyordu ve tekrar göğüslerime ulaştığında, aniden bluzumu yırttı ve sutyenimi yukarı çekti, böylece göğüslerim ortaya çıktı.

“Ses çıkarma.”

Dudaklarını meme uçlarımın etrafına yerleştiriyor ve parmaklarını sertçe klitorisime bastırıyor. Dilimin dışarı kaymasını engellemek için çok çabalıyorum ve alt dudağımı ısırarak kendimi kontrol etmeye çalışıyorum. Dilini göğüslerimin etrafında gezdirirken daha sert ve daha hızlı bir şekilde amımı ovalamaya başlıyor. Ellerinden birinin çekmecesinden çıkardığı tahta cetveli bulmak için masasının üzerinde karıştırmaya başladığını fark ediyorum. Bana bakmak için meme uçlarımı emmeyi bırakıyor, çenemi kavrıyor ve birkaç saniye içinde cetvelle memelerime hafifçe vuruyor. Neredeyse bağıracaktım ama öğretmenim avucuyla ağzımı kapatıyor ve vücudumun farklı yerlerine vurmaya devam ediyor.

“Islanıyor musun, Suzan?”

Avucunu dudaklarımdan çekiyor.

“Evet.”

“Evet, ne?”

Elini yanağıma hafifçe vuruyor ve ben hafifçe inliyorum.

“Evet, Bay Taha.”

“Bundan sonra böyle toplantılarda bana ‘Efendim’ diye hitap edeceksiniz, anladınız mı?”

Bir kez daha tokat attı bana.

“Evet efendim.”

“İyi kız.”

Külotumu aşağı çekiyor ve birkaç parmağını içime kaydırıyor, ben de suyumun amımdan damladığını hissediyorum. Bir an durup ayağa kalkıp bana bakıyor. Öğretmenim hala tamamen giyinik ama pantolonunun fermuarını açmaya ve görkemli erkekliğini çıkarmaya başlıyor. Ne kadar büyük olduğuna bakmaktan kendimi alamıyorum. Ucundan ön sıvı akıyor, sıcaklığını hissedebiliyorum. Bay Taha bir kez daha çenemi çimdikliyor ve doğrudan bana bakıyor. Dudaklarını sertçe dudaklarıma bastırıyor ve dilini içeri kaydırıyor, ardından bacaklarımdan birini yukarı kaldırıp aletini klitorisime sürtüyor. Dokunmaya devam ederse vücudumun patlayacağını hissediyorum. Titreyen şaftının yarığıma sürtünmesinden boşalabilirdim ama o kendini içime itmeye devam ediyor ve dudaklarından yüksek bir inleme sesi duyuyorum. Çenem açık ve inlememi artık kontrol edemiyorum. Şunu söylemeliyim ki, bu seks seansı, Darren’la Matematik dersinde yaşadığım o acınası sevişmeden daha iyiydi, o bile düzgün bir şekilde sevişemiyordu.

Erkekliği beni beyaz tahtaya sürterken aynı anda memelerime vurarak ve sürterek vajinamın içini ovuşturuyor.

“Bu seni tahrik ediyor mu? Bugün mini etek giymenin sebebi bu mu?”

“Evet efendim…”

“Size tutum konusunda bir ders verilmesi gerekiyor.”

“Evet efendim…”

“Kötü kızlar cezalandırılır, iyi kızlar ödüllendirilir. Anlıyor musun?”

“E-Evet efendim…”

“Bir şey daha… Benim iznim olmadan boşalmana izin verilmiyor. Anlıyor musun?”

“…Ah…Ah!”

“Söyle!”

“Evet efendim!”

Yaklaştığımı ve daha fazla dayanamayacağımı fark ediyor.

“Bana bak, Suzan. Bana bak!”

Bir kez daha yüzümü kavrıyor.

“Lütfen efendim, boşalabilir miyim?”

“Seni duyamıyorum.”

“Lütfen efendim, boşalabilir miyim?”

“Seni hâlâ duyamıyorum.”

“Lütfen efendim, boşalabilir miyim?!”

Onun da doruğa ulaşmak üzere olduğunu görebiliyorum.

“Boşalabilirsin… benim için boşal, benim için boşal!”

Sesim, vücudumda coşkunun yükseldiğini hissettiğimde çatlıyor. Bacaklarım kontrolden çıkarak kasılmaya başlıyor ve Bay Taha kendini çekip göğüslerimin ve gövdemin her yerine boşaldı. İkimiz de sıcak, terli bir karmaşanın içindeyiz. Öğretmenim çantasından birkaç mendil çıkarıp vücuduma boyanmış spermi silerken ben hala askıda asılıyım. İkimiz de tekrar giyiniyoruz ve iç çamaşırımı çekerken ona bakıyorum.

“Sınıfımda bir daha küfürlü konuşursan daha sert bir ceza alacaksın. Anlıyor musun?”

“Evet.”

“Evet, ne?”

“Evet efendim.”

“İyi, yarın görüşürüz.”

Kapıyı açtım ve doğrudan binadan çıktım. Elbette, Bay Taha’un emirlerine itaat etmeyeceğim çünkü ben meydan okuyan bir kızım ve herkesin kullanmaktan korkacağı kelimelerle tartışmaları gündeme getirmeyi seviyorum. Bu yüzden, sınıfımı tekrar sessizleştirecek diğer olası tartışmaları düşünüyorum. Bay Taha bana bir ağızlık takmalı.